W przypadku gdy podstawą tytułu wykonawczego jest korekta deklaracji VAT, o której mowa w art. 130ca ust. 1, art. 133a ust. 1 i art. 138ga ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, wierzyciel, w terminie do dnia 31 grudnia 2025 r., wraz z przekazaniem wniosku egzekucyjnego i tytułu wykonawczego zawiadamia organ egzekucyjny o numerze, za pomocą

Sprzedaż towarów dla osoby fizycznej poza terytorium kraju (kraje UE i kraje poza terytorium UE). Czynny podatnik VAT zarejestrowany do VAT-UE dokonuje sprzedaży mebli i wyposażenia domów dla klientów indywidualnych z UE (poza Polską) i krajów trzecich. Klienci najpierw wpłacają zaliczkę a następnie w momencie realizacji dostawy płacą pozostałą kwotę. Taka sprzedaż ewidencjonowana jest na kasie fiskalnej w momencie otrzymania zaliczki wraz z fakturą zaliczką. Faktura zaliczka wysyłana jest do klienta, u nas zostaje kopia faktury zaliczki + paragon. Do cen netto doliczamy 23% podatku VAT, cała sprzedaż rozliczana jest jako sprzedaż poza terytorium kraju, czy stanowisko nasze jest zgodne z przepisami? Na jakie artykuły powinniśmy się powołać i jak wykazać taką sprzedaż w deklaracji VAT-7 i JPK_VAT? Odpowiedź W opisanej sytuacji mamy do czynienia z:POLECAMY tzw. sprzedażą wysyłkową z terytorium kraju, uregulowaną w art. 23 ustawy o VAT w przypadku sprzedaży dla klientów indywidualnych z krajów UE oraz z eksportem towarów dla klientów z krajów spoza UE. Definicja sprzedaży wysyłkowej zawarta jest w art. 2 pkt 23, definicja eksportu w art. 2 pkt 8. W deklaracji VAT-7 sprzedaż wysyłkową osobom prywatnym w krajach UE należy wykazać w poz. 19 i poz. 20 – do przekroczenia limitów sprzedaży wyznaczonych w danym kraju UE. Z chwilą zapłaty przez klienta zaliczki powstaje obowiązek podatkowy. Sprzedaż należy: zarejestrować na kasie fiskalnej i wystawić paragon, również na otrzymaną zaliczkę. wystawić fakturę z VAT polskim (jeśli Czytelnik nie zarejestrował się jako vatowiec w innym kraju UE albo z VAT-em obowiązującym w państwie po przekroczeniu limitu sprzedaży), posiadać dokumenty potwierdzające odbiór towaru przez klienta- mogą to być także powiadomienia od poczty lub kuriera, korespondencja z nabywcą, bądź potwierdzenie zapłaty za towar. Sprzedaży na rzecz osób prywatnych spoza Unii Europejskiej - opodatkowanie transakcji stawką 0%, stosowaną przy standardowym eksporcie towarów do krajów trzecich tzn. poza terytorium Unii Europejskiej. Aby było możliwe zastosowanie takiej stawki VAT, konieczne jest posiadanie dokumentów potwierdzających wywóz towaru jeszcze przed upływem terminu złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy. Jeżeli Czytelnik nie będzie posiadał ww. dokumentacji, to nie należy wykazywać sprzedaży w rejestrze sprzedaży VAT za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0% w poz. 11 VAT-7 i VAT-7K i JPK, pod warunkiem otrzymania niezbędnej dokumentacji przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej (za ten kolejny okres). W przypadku nieotrzymania ww. dokumentacji w drugim i jednocześnie ostatecznym terminie, sprzedaż na rzecz osób fizycznych spoza Unii Europejskiej powinna zostać opodatkowana właściwą stawką dla dostawy tego towaru na terytorium kraju i wykazania w deklaracji VAT-7 i VAT-7K poz. 19 i 20 i JPK. Uzasadnienie Sprzedaż z terytorium kraju do UE - osobom prywatnym Zgodnie z art. 2 pkt 23 ustawy o podatku od towarów i usług sprzedażą wysyłkową z terytorium kraju jest dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz: podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, lub innego podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej. Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy – w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów. Jeżeli natomiast całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów wówczas dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju (art. 23 ust. 2 ustawy). W przypadku przekroczenia kwoty limitu, miejsce opodatkowania na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów obowiązuje, począwszy od dostawy, którą przekroczono tę kwotę. Niemniej podatnicy mogą wybrać miejsce opodatkowania na terytorium państw członkowskich przeznaczenia dla wysyłanych towarów, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji), z zaznaczeniem nazwy państwa członkowskiego lub nazw państw członkowskich, których zawiadomienie to dotyczy. Zawiadomienie, należy wówczas złożyć co najmniej na 30 dni przed datą dostawy, począwszy od której podatnik chce korzystać tej opcji. Zatem sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju ma miejsce wówczas, gdy transakcje dokonywane są na rzecz osób fizycznych niebędących podatnikami lub na rzecz podatników niemających obowiązku rozliczania się z wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, z różnych państw członkowskich, a miejscem opodatkowania tej sprzedaży jest państwo przeznaczenia towarów, gdy wartość sprzedaży wysyłkowej dla tego państwa przekracza określony w jego przepisach limit, lub też jeśli jest ona niższa, a podatnik dokonał wyboru opodatkowania w kraju przeznaczenia. W pozostałych przypadkach sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju opodatkowana jest w Polsce. Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy. W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Przepis ten dotyczy całej sprzedaży na terytorium Polski, dotyczy więc również sprzedaży wysyłkowej z terytorium Polski, jeśli sprzedaż uznaje się ją za dokonaną w Polsce i w Polsce się ją opodatkowuje. W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy. Ta zasada stosowana jest również w przypadku otrzymania zaliczki. Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz osoby prywatnej. Zatem, należy stwierdzić, że w przypadku sprzedaży wysyłkowej podmiot dokonujący dostawy będzie zawsze zobowiązany do wystawienia faktury. W myśl art. 109 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT podatnicy, obowiązani są prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej. Należy zaznaczyć, że kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową. Ma ona charakter ewidencji sprzedaży, gdyż zarejestrowaniu w niej podlegają transakcje podlegające opodatkowaniu wykonane przez podatnika. Czytelnik jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, który prowadzi sprzedaż towarów oraz: sprzedaż dokonywana jest na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, sprzedaż towarów dokonywana jest na teren Unii Europejskiej z terytorium kraju, sprzedaż dokumentowana jest paragonem na otrzymaną zaliczkę, a następnie fakturą, nie jest zarejestrowany na VAT w krajach UE, do których dokonywana jest dostawa, jest zarejestrowany na VAT-UE do WDT, zatem mamy od czynienia ze sprzedażą wysyłkową z terytorium kraju, którą należy wykazać w deklaracji VAT „Dostawa towarów oraz świadczenie usług na terytorium kraju, opodatkowane stawką 22% albo 23%”. Jeżeli Czytelnik przekroczy limity sprzedaży w danym kraju UE, wówczas zaistnieje konieczność rejestracji do VAT w danym kraju i w tym kraju rozliczania się z podatku. Wówczas taka sprzedaż nie podlega pod VAT w Polsce i należy wykazać w deklaracji VAT „Dostawa towarów oraz świadczenie usług poza ter... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Sprawdź

Zwolnienie dotyczy sprzedaży u wszystkich podatników podatku od towarów i usług, z wyjątkiem tych, którzy są wymienieni w ust. 13 tegoż artykułu. Zwolnienie przysługuje z mocy prawa. Podatnik korzystający ze zwolnienia sprzedaży od podatku nadal pozostaje podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Art. Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:1) sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;2) sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;3) wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;4) otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. Na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:1) czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,2) sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118– jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty. Art. 106c. Faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika: 1) organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji; 2) komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego. Art. 106d. 1. Podmiot, o którym mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1, nabywający towary lub usługi od podatnika może wystawiać w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury: 1) dokumentujące dokonanie przez podatnika sprzedaży na rzecz tego podmiotu, 2) o których mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, 3) dokumentujące dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 lit. b – jeżeli ten podmiot i ten podatnik wcześniej zawarli umowę w sprawie wystawiania faktur w imieniu i na rzecz tego podatnika, w której została określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego tych czynności. 2. Faktury może wystawiać w imieniu i na rzecz podatnika również upoważniona przez niego osoba trzecia, w szczególności jego przedstawiciel podatkowy, o którym mowa w art. 18a. Art. 106e. 1. Faktura powinna zawierać: 1) datę wystawienia; 2) kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę; 3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy; 4) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a; 5) numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b; 6) datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; 7) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi; 8) miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług; 9) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto); 10) kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto; 11) wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto); 12) stawkę podatku; 13) sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku; 14) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku; 15) kwotę należności ogółem; 16) w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1 – wyrazy „metoda kasowa”; 17) w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz „samofakturowanie”; 18) w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi – wyrazy „odwrotne obciążenie”; 19) w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 – wskazanie: a) przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku, b) przepisu dyrektywy 2006/112/WE, który zwalnia od podatku taką dostawę towarów lub takie świadczenie usług, lub c) innej podstawy prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia; 20) w przypadku, o którym mowa w art. 106c – nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla podatnika – imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres; 21) w przypadku faktur wystawianych w imieniu i na rzecz podatnika przez jego przedstawiciela podatkowego – nazwę lub imię i nazwisko przedstawiciela podatkowego, jego adres oraz numer, za pomocą którego jest on zidentyfikowany na potrzeby podatku; 22) w przypadku gdy przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy są nowe środki transportu – datę dopuszczenia nowego środka transportu do użytku oraz: a) przebieg pojazdu – w przypadku pojazdów lądowych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. a, b) liczbę godzin roboczych używania nowego środka transportu – w przypadku jednostek pływających, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. b, oraz statków powietrznych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. c; 23) w przypadku faktur wystawianych przez drugiego w kolejności podatnika, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej (procedurze uproszczonej) – dane określone w art. 136; 24) w przypadkach, o których mowa w art. 97 ust. 10 pkt 2 i 3: a) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, poprzedzony kodem PL, b) numer, za pomocą którego nabywca towaru lub usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej w danym państwie członkowskim, zawierający dwuliterowy kod stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej właściwy dla tego państwa członkowskiego. 2. W przypadku świadczenia usług turystyki, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 119 ust. 1 kwota marży, faktura – w zakresie danych określonych w ust. 1 pkt 1–17 – powinna zawierać wyłącznie dane określone w ust. 1 pkt 1–8 i 15–17, a także wyrazy „procedura marży dla biur podróży”. 3. W przypadku dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 marża, faktura – w zakresie danych określonych w ust. 1 pkt 1–17 – powinna zawierać wyłącznie dane określone w ust. 1 pkt 1–8 i 15–17, a także odpowiednio wyrazy „procedura marży – towary używane”, „procedura marży – dzieła sztuki” lub „procedura marży – przedmioty kolekcjonerskie i antyki”. 4. Faktura nie zawiera: 1) w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca – danych określonych w ust. 1 pkt 12–14; 2) w przypadku, o którym mowa w art. 16 – danych określonych w ust. 1 pkt 4; 3) w przypadku, o którym mowa w art. 106b ust. 3 pkt 2 – danych określonych w ust. 1 pkt 12–14. 5. Faktura może nie zawierać: 1) w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a – danych określonych w ust. 1 pkt 10 i 12–14; 2) w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. b – danych określonych w ust. 1 pkt 5 i 12–14; 3) w przypadku gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo kwoty 100 euro, jeżeli kwota ta określona jest w euro – danych określonych w ust. 1 pkt 3 dotyczących nabywcy i danych określonych w ust. 1 pkt 8, 9 i 11–14, pod warunkiem że zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku. 6. Przepisu ust. 5 pkt 3 nie stosuje się w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju i sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju, sprzedaży, dla której nie jest na fakturze podawany numer, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a. 7. Kwotę podatku w odniesieniu do dostarczanych towarów lub

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 8%. Pod poz. 154-159 i poz. 161 załącznika nr 3 do ustawy o VAT wymienione zostały: 1. transport kolejowy pasażerski międzymiastowy – PKWIU 49.10; 2. transport lądowy pasażerski, miejski i podmiejski – PKWIU

Zarówno w JPK_V7M jak i w JPK_V7K należy podawać oznaczenia dla niektórych towarów usług, procedur i dowodów (od 1 lipca 2021 r. mamy w tym względzie istotne zmiany). Od dnia 1 lipca 2021 r. zmieniono niektóre oznaczenia w JPK_VAT - dlatego warto zapoznać się ze stanem aktualnym: 1. Oznaczenia niektórych dostaw towarów/usług od 1 lipca 2021 r. • GTU_01 - dostawa napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%, piwa oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5% (CN od 2203 do 2208), • GTU_02 - dostawa towarów, o których mowa w art. 103 ust. 5aa ustawy o VAT ( benzyn silnikowych), • GTU_03 - dostawa olejów opałowych nieujętych w GTU_02, olejów smarowych i pozostałych olejów (CN od 2710 19 71 do 2710 19 83 i CN od 2710 19 87 do 2710 19 99, z wyłączeniem smarów plastycznych zaliczonych do kodu CN 2710 19 99), olejów smarowych (CN 2710 20 90) oraz preparatów smarowych (CN 3403, z wyłączeniem smarów plastycznych objętych tą pozycją), • GTU_04 - wyrobów tytoniowych, suszu tytoniowego, płynu do papierosów elektronicznych i wyrobów nowatorskich, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, • GTU_05 - odpadów - wyłącznie określonych w poz. 79-91 załącznika nr 15 do ustawy o VAT (np. wraki przeznaczone do złomowania inne niż statki i pozostałe konstrukcje pływające), • GTU_06 - urządzeń elektronicznych oraz części i materiałów do nich, wyłącznie określonych w poz. 7, 8, 59-63, 65, 66, 69 i 94-96 załącznika nr 15 do ustawy, a także folii typu stretch określonej w poz. 9 tego załącznika, • GTU_07 - pojazdów oraz części (CN od 8701 do 8708), • GTU_08 - metali szlachetnych oraz nieszlachetnych - wyłącznie określonych w poz. 1 załącznika nr 12 do ustawy oraz w poz. 12-25, 33-40, 45, 46, 56 i 78 załącznika nr 15 do ustawy o VAT, • GTU_09 - produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych - wyłącznie objętych obowiązkiem zgłoszenia, o którym mowa w art. 37av ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne, • GTU_10 - budynków, budowli i gruntów oraz ich części i udziałów w prawie własności, w tym również zbycia praw, o których mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT (np. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste), • GTU_11 - w zakresie przenoszenia uprawnień do emisji gazów cieplarnianych, o których mowa w ustawie z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. z 2021 r. poz. 332 i 1047), • GTU_12 - o charakterze niematerialnym - wyłącznie: doradczych, w tym doradztwa prawnego i podatkowego oraz doradztwa związanego z zarządzaniem tj: PKWiU w zakresie rachunkowości i audytu finansowego (PKWiU prawnych (PKWiU zarządczych (PKWiU firm centralnych (PKWiU marketingowych lub reklamowych (PKWiU badania rynku i opinii publicznej (PKWiU w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych (PKWiU 72) oraz w zakresie pozaszkolnych form edukacji (PKWiU • GTU_13 - transportowych i gospodarki magazynowej (PKWiU 2. Oznaczenia dowodów sprzedaży od 1 lipca 2021 r. • RO - w przypadku dokumentu zbiorczego wewnętrznego zawierającego informację o sprzedaży z kas rejestrujących, • FP - w przypadku faktury do paragonu, o której mowa w art. 109 ust. 3d ustawy o VAT, • WEW - w przypadku dokumentu wewnętrznego (np. przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, dokument zbiorczy dotyczący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieewidencjonowanej na kasie rejestrującej). 3. Oznaczenia dowodów zakupu od 1 lipca 2021 r. • MK - w przypadku faktury wystawionej przez podatnika będącego dostawcą lub usługodawcą, który wybrał kasową metodę rozliczeń (określoną w art. 21 ustawy o VAT), • VAT_RR - w przypadku faktury VAT RR (o której mowa w art. 116 ustawy o VAT), • IMP - w przypadku importu towarów, w tym importu towarów rozliczanego zgodnie z art. 33a ustawy o VAT, • WEW - w przypadku dokumentu wewnętrznego (np. dokonanie rocznej korekty podatku naliczonego w związku ze zmianą współczynnika odliczenia VAT). 4. Oznaczenia procedur szczególnych od 1 lipca 2021 r. • WSTO_EE - wewnątrzwspólnotowa sprzedaż na odległość towarów, które w momencie rozpoczęcia ich wysyłki lub transportu znajdują się na terytorium kraju, oraz świadczenie usług telekomunikacyjnych, nadawczych i elektronicznych, o których mowa w art. 28k ustawy, na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, posiadających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub miejsce pobytu na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju - należy stosować od rozliczenia za styczeń 2022 r. (w JPK_VAT za lipiec-grudzień 2021 r. zamiast "WSTO_EE" należy stosować "EE"), • IED - gdy podatnik ułatwia, poprzez użycie interfejsu elektronicznego, dokonanie: 1) sprzedaży na odległość towarów importowanych w przesyłkach o wartości rzeczywistej nieprzekraczającej wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 150 euro, 2) wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość lub dostawy towarów na rzecz podmiotu niebędącego podatnikiem (na terytorium Unii Europejskiej przez podatnika nieposiadającego siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Unii Europejskiej). Oznaczenie IED należy stosować, jeżeli podatnik nie stosuje szczególnej procedury unijnej OSS lub procedury IOSS, a miejscem dostawy jest terytorium kraju. Oznaczenie to będzie należało stosować od rozliczenia za styczeń 2022 r. • TP - istniejące powiązania między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą, o których mowa w art. 32 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT (tj. relacje występujące między podmiotami powiązanymi) - oznaczenia tego nie stosuje się w przypadku dostaw towarów oraz świadczenia usług, gdy powiązania między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą wynikają wyłącznie z powiązania ze Skarbem Państwa lub jednostkami samorządu terytorialnego, lub ich związkami, • TT_WNT - wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów dokonane przez drugiego w kolejności podatnika VAT w ramach transakcji trójstronnej w procedurze uproszczonej, • TT_D - dostawa towarów poza terytorium kraju dokonana przez drugiego w kolejności podatnika VAT w ramach transakcji trójstronnej w procedurze uproszczonej, • MR_T - świadczenie usług turystyki opodatkowane na zasadach marży, • MR_UZ - dostawa towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, opodatkowana na zasadach marży, • I_42 - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów następująca po imporcie tych towarów w ramach procedury celnej 42 (import), • I_63 - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów następująca po imporcie tych towarów w ramach procedury celnej 63 (import), • B_SPV - transfer bonu jednego przeznaczenia dokonany przez podatnika działającego we własnym imieniu, opodatkowany VAT, • B_SPV_DOSTAWA - dostawa towarów oraz świadczenie usług, których dotyczy bon jednego przeznaczenia na rzecz podatnika, który wyemitował bon (zgodnie z art. 8a ust. 4 ustawy o VAT), • B_MPV_PROWIZJA - świadczenie usług pośrednictwa oraz innych usług dotyczących transferu bonu różnego przeznaczenia, opodatkowane VAT.

Za okres od dnia 1 kwietnia 2020 r. do dnia 30 czerwca 2020 r. podatnicy, o których mowa w ust. 1, mogą przesyłać do właściwego urzędu skarbowego za pomocą środków komunikacji elektronicznej ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, na zasadach określonych w art Zdaniem profesora Witolda Modzelewskiego nowy przepis ust. 3 art. 109 ustawy o VAT był pisany „chyba po pijanemu”. Od stycznia 2017 r. wchodzi w życie zupełnie nowa wersja ust. 3 art. 109 ustawy o VAT będącego najistotniejszym – z perspektywy firmy – przepisem tej ustawy. Dlaczego? Bo reguluje obowiązki ewidencyjne dla potrzeb sporządzania deklaracji podatkowych. Jest to tzw. rejestr główny: podatnik musi prowadzić wiele ewidencji podatkowych: każda kasa fiskalna jest odrębnym rejestrem, ale najważniejszy jest ten rejestr sumujący i segregujący wszystkie dane, które następnie są treścią deklaracji podatkowej. A tu pojawia się najistotniejsze ryzyko: kto podając nieprawdę lub zatajać prawdę w tejże deklaracji naraża podatek na uszczuplenie, może pójść do więzienia, a grzywna może przekroczyć 20 mln zł. Od ponad 23 lat, czyli od wejścia w życie pierwszego, jeszcze naszego, niewspólnotowego VAT-u, wymogi ustawowe dotyczące sposobu prowadzenia rejestru głównego były (słusznie) określane przez ustawodawcę w sposób bardzo ogólny: musisz ewidencjonować wszystkie zdarzenia aby prawidłowo sporządzić deklarację. Jak to zrobisz? To twój problem. W rejestrze głównym ewidencjonujemy dokumenty, które możemy wpisywać zbiorczo, nie musimy przepisywać ich treści: trzeba je tylko prawidłowo zidentyfikować. Podatnik obok prowadzenia rejestrów musi przechowywać te dokumenty. Jeżeli ktoś chce sprawdzić ich treść – proszę bardzo: służę ich oryginałami. Polecamy książkę: VAT 2017. Komentarz W dniu 13 maja 2016 r. (w piątek) uchwalono jednak przepis, który całkowicie zmienia treść oraz sposób prowadzi rejestru głównego. Od początku przyszłego roku w tymże rejestrze ma się znaleźć „poszczególne transakcje” (nie dokumenty), czyli wszystkie dane na temat każdej sprzedaży i zakupu, łącznie z danymi kontrahentów (wszystkich!). Czyli gdy na fakturze zakupu jest 18 pozycji ze stawką 23%, to w rejestrze musi być 18 wpisów a nie jeden (faktura). To przecież jakiś zupełny nonsens, którzy irytuje wszystkich księgowych i podatników. Po co ta praca? Czy autor tego przepisu wie (bo nie wie), czemu służy rejestr główny? Jeżeli ktoś chce poznać treść dokumentów źródłowych, to niech je sobie czyta. Ale po co je przepisywać w rejestrze? Gdy opadnie pierwsza złość księgowych w czasie dyskusji o tym nonsensie, padną pytania o np. stan trzeźwości autora w momencie gdy pisał ten przepis. Dziś jest rzeczą pewną, że od początku tego roku większość podatników nie będzie miała takich rejestrów. Nie można ich nawet przygotować, bo ich wewnętrzny kształt zależy od wzoru nowej deklaracji, którego oczywiście jeszcze nie ma. Czyli na skalę masową będzie popełniane przestępstwo w rozumieniu art. 64 Kodeksu karnego skarbowego: brak prawidłowo prowadzonej ewidencji jest czynem zabronionym. Jak oficjalnie uzasadnia się podrzucenie rządowi tego śmierdzącego jajka? Ma to ponoć służyć przesyłaniu co miesiąc całości owych rejestrów do resortu finansów, który to następnie przekaże je jakiejś „spółce celowej”, co ma w dodatku „uszczelnić VAT”. Wolne żarty. Czy ktoś na Świętokrzyskiej wie, ile „transakcji” jest dokonywanych w każdej sekundzie? Ile np. usług finansowych wykonuje w każdej minucie bank? Polecamy: Biuletyn VAT Księgowi twierdzą, że narzucanie podatnikowi nonsensownych pomysłów mających udręczenie każdego przedsiębiorcy, jest wynikiem braku wiedzy. Przecież wiadomo, że przesyłanie co miesiąc tryliona informacji i wszystkich transakcjach nie jest obiektywnie nikomu do niczego potrzebne. Poza instytucjami finansowymi, większość „transakcji” stanowi drobne sprzedaże detaliczne, np. kilogram cukru, trzy bułki, kostka masła, kefir i litr mleka. Po co ewidencjonować każdą z tych czynności, następnie przesyłać je do resortu finansów? Bzdury. W imieniu setek tysięcy udręczonych księgowych mam pytanie do rzecznika prasowego resortu finansów? - kto jest (z imienia i nazwiska) autorem nowego ust. 3 art. 109 ustawy o VAT? - czy pomysł jego wprowadzenia podsunęła zagraniczna firma doradcza, która na zlecenie resortu finansów opracowała opinię na temat informatyzacji organów podatkowych? - ile zapłacono za ową opinię, jeśli to jej „zawdzięczamy” ten nonsens? - ile (szacunkowo) będzie kosztować podatników wprowadzenie nowych ewidencji? - po co nabijać kieszeń biznesowi informatycznemu kosztem przedsiębiorców? Jeżeli nie uzyskam odpowiedzi w ciągu 5 dni wystąpię w tej sprawie o udostępnienie ich w trybie dostępu do informacji publicznej i oczywiście opublikuję odpowiedź. JPK – nonsensy Na koniec refleksja ogólna: czy politycy rządzącej partii są aż tak ślepi? Czy nie wiedzą, że podrzucane im rękami urzędników przepisy napisane w interesie zagranicznego biznesu, są nonsensowne i wkurzają zupełnie słusznie podatników, którzy już nowy art. 3 ust. 109 tej ustawy nazwali ironicznie „dobrą zmianą”? Przecież od lat komitywa między resortem finansów a tym biznesem (są to często ci sami ludzie) doprowadziła do największego w historii spadku dochodów z tego podatku? To są gigantyczne „konfitury”, których nikt po dobroci nie odda. Ważne jest również to, że strategia walki z obecną większością polityczną, z którą przecież sympatyzuje, podlega wewnętrznej dywersji: mają robić podpowiedziane im głupstwa, które będą ich kompromitować, dowodzić „niekompetencji” i „szkodnictwa”. Sądzę, że powiązane od lat i „upasione” na liberałach zagraniczne firmy doradcze uczestniczą aktywnie w tym aktywnie w tym dziele. Dlaczego nikt nie przeciął kontaktów tych firm z resortu finansów? Dlaczego, mimo zapowiedzi, nie powołano Komisji Śledczej w sprawie przyczyn patologii i gigantycznych wyłudzeń dziesiątków miliardów złotych z VAT-u? Dlaczego rząd uchwala przepisy napisane przez tych samych co przez ostatnie poprzednie 10 lat ludzi, którzy kontynuują szkodliwą politykę liberałów? Jak tak dalej pójdzie to o 143 mld zł z VAT, prawie 70 mld zł z akcyzy i około 30 mld zł z CIT w 2017 r. nie ma co marzyć. Nowe przestępstwa fakturowe w Kodeksie karnym – nowe obowiązki podatników VAT „Duża” nowelizacja ustawy o VAT: gratulacje dla lobbystów „Przełożenie” zagranicznego biznesu doradczego „na resort finansów” (ich język) powinno skończyć się rok temu. Mam prosty pomysł: niech twórcy tych przepisów już wreszcie przejdą do tego biznesu, bo już dostatecznie przyczynili się do jego sukcesów. Może ich zastąpić dowolnie wybrany (nawet losowo) zespół z równie dowolnie wybranej izby czy urzędy skarbowego. Osobna prośba do nowego ministra finansów: czas na „dobrą zmianę” w resorcie finansów w rzeczywistym tego słowa znaczeniu. A nową wersję art. 109 ust. 3 ustawy o VAT należy wyrzucić do kosza. Jest jeszcze na to czas do końca roku. Witold Modzelewski Profesor Uniwersytetu Warszawskiego Instytut Studiów Podatkowych Od 2017 r. korzysta ze zwolnienia podmiotowego z VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, ponieważ niewielka część wykonywanych przez niego usług nie jest objęta zwolnieniami przedmiotowymi. W związku z tym na potrzeby VAT prowadzi jedynie ewidencję sprzedaży, o której mowa w art. 109 ust. 1 ustawy o VAT. ^{Przedsiębiorca, który korzysta ze zwolnienia z VAT celem udokumentowania sprzedaży powinien wystawić fakturę VAT bez zamieszczania stawki VAT. Dokument bez VAT różni się trochę od faktury wystawionej przez czynnego podatnika VAT. Jedną z różnic jest konieczność umieszczenia na dokumencie informacji o podstawie zwolnienia. Od tej zasady występują pewne wyjątki. Na skróty Faktura wystawiona przez podatnika zwolnionego z VAT, a przepisy Ordynacji podatkowejUmieszczenie na fakturze informacji o podstawie zwolnienia z VAT Faktura wystawiona przez podatnika zwolnionego z VAT, a przepisy Ordynacji podatkowej Ordynacja podatkowa w art. 87 par. 1 zawiera zapis, że podatnik prowadzący działalność gospodarczą ma obowiązek wystawić rachunek za dokonaną sprzedaż lub wykonanie usługi jeżeli nabywca zgłosi takie żądanie, a z odrębnych przepisów nie wynika obowiązek wystawienia faktury. W tym przypadku należy skorzystać z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (art. 106b). Napisane jest w nim, że podatnik, który rozlicza podatek VAT ma obowiązek dokumentowania sprzedaży towarów lub usług zawsze za pomocą faktur VAT, jeżeli ich odbiorcą jest inna firma, a także na żądanie nabywcy będącego osobą prywatną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Podatnicy, którzy korzystają ze zwolnienia z VAT wystawiają fakturę za każdy raz kiedy otrzymają od odbiorcy żądanie jej sporządzenia. Jeżeli podatnik sprzedał towar/usługę na rzecz osoby prywatnej nieprowadzącej działalności gospodarczej, to ma obowiązek wystawienia faktury na żądanie takiej osoby zawsze wtedy jeżeli żądanie nastąpiło przed upływem 3 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym miała miejsce dostawa towarów, została wyświadczona usługa lub podatnik otrzymał zapłatę w całości lub części. Umieszczenie na fakturze informacji o podstawie zwolnienia z VAT Faktura VAT wystawiona przez podatnika zwolnionego z VAT różni się od zwykłej faktury kilkoma elementami. Te, które powinny obowiązkowo znaleźć się na dokumencie zostały wskazane w art. 106e ust. 1 ustawy o do podatników zwolnionych z VAT odnosi się zapis art. 106e ust. 1 pkt 19. Zgodnie z tym przepisem przedsiębiorca, który zwolniony jest z VAT wystawiając fakturę, ma obowiązek umieścić na niej informację o podstawie zwolnienia z VAT. Występuje kilka możliwości zwolnienia: zwolnienie ze względu na zakres wykonywanych czynności (art. 43 ust. 1) zwolnienie ze względu na szczegółowe przepisy (art. 82 ust. 3) zwolnienie ze względu na nieprzekroczenie limitu wartości sprzedaży w ubiegłym roku podatkowym (art. 113 ust. 1 i 9). W przypadku umieszczania na fakturze podstawy zwolnienia z VAT dobrze jest również przejrzeć zapisy znajdujące się w rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie wystawiania faktur. W rozdziale drugim wymienionego rozporządzenia zostały wskazane przypadki, w których faktury mogą zawierać mniejszy zakres danych niż ten określony w art. 106e ustawy o VAT, a także wymieniony został zakres tych danych. Par. 3 pkt 3 zawiera wykaz elementów jakie muszą znaleźć się na fakturze podatnika korzystającego ze zwolnienia ze względu na limit sprzedaży. Dokładna lista znajduje się w pkt. 1. Ważne są zwłaszcza elementy wymienione w lit. od a do g, takie jak: data wystawienia kolejny numer imiona i nazwiska lub nazwy podatnika oraz nabywcy towarów/usług wraz z ich adresami nazwa towaru/usługi miara i ilość dostarczonych towarów lub zakres świadczonych usług cena jednostkowa towaru lub usługi kwota należności ogółem. Pkt. 3 nie wymienia jako obowiązkowego elementu, który nakazywałby umieścić na fakturze: wskazania przepisu ustawy, aktu wydanego na podstawie ustawy, przepisu dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z str. 1, z późn. zm.) lub innej podstawy prawnej, zgodnie z którą podatnik stosuje zwolnienie od podatku Oznacza to, że informacji o podstawie zwolnienia nie trzeba umieszczać na fakturach przedsiębiorców, którzy nie rozliczają się z podatku VAT ze względu na nieprzekroczony limit wartości sprzedaży. Data publikacji: 2021-12-01, autor: FakturaXL}

Od 1 października 2020 r. obowiązują zmienione zasady wykazywania w ewidencji VAT oraz nowym pliku JPK_VAT faktur dokumentujących sprzedaż zaewidencjonowaną również przy zastosowaniu kas rejestrujących. Dodanie art. 109 ust. 3d ustawy o VAT spowodowało, że obecnie: faktury takie należy zawsze (a nie tylko – jak rzecz się miała do 30 września 2020 r. – niekiedy) […]

Ewidencjonowanie sprzedaży to jeden z obowiązków należących zarówno do podatników czynnych VAT, jak i podmiotów zwolnionych z VAT. Co ważne, zarówno czynni podatnicy VAT, jak i podmioty zwolnione od podatku od towarów i usług są zobligowani do prowadzenia stosownych ewidencji. Jak ewidencjonować sprzedaż? Jakie dane powinna zawierać ewidencja? Czy sposób ewidencji jest zależny od innych obowiązków nałożonych przez ustawę? Odpowiedzi na te pytania udzielamy poniżej. Ewidencjonowanie sprzedaży przez czynnego podatnika VAT - rejestry sprzedaży VAT Czynny podatnik VAT jest zobligowany do prowadzenia dwóch rejestrów - sprzedaży oraz zakupu - dla celów rozliczenia podatku od towarów i usług. Dane z tych rejestrów stanowią podstawę do wykazania odpowiednich kwot w deklaracjach rozliczeniowych VAT. Rejestry VAT powinny zawierać zakres danych określonych w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT: kwoty określone w art. 90 ustawy o VAT (sprzedaż mieszana), dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, art. 130d, art. 134 oraz art. 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej. Rejestry VAT mogą być rozbudowane o dodatkowe informacje, jednak wymogiem jest to, aby zawierały co najmniej informacje przedstawione powyżej. Podstawę zapisu w rejestrze sprzedaży VAT stanowią faktury sprzedaży, ewidencje sprzedaży bezrachunkowej, raporty z kasy fiskalnej, o których więcej w kolejnych punktach. Faktury VAT w rejestrze sprzedaży VAT Jeżeli czynny podatnik VAT dokonuje sprzedaży opodatkowanej, jest zobligowany do wykazania podatku VAT należnego bez względu na to, kto jest nabywcą (wyjątkiem jest sprzedaż zwolniona przedmiotowo z VAT - w jej przypadku wystarczy podanie podstawy, czyli wartości netto). Każdą sprzedaż, dokonywaną na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, podatnik powinien udokumentować fakturą. Ważne! Faktura każdorazowo stanowi podstawę do wykazania podatku VAT należnego w rejestrze. Co do zasady bowiem w przypadku faktur wystawionych do paragonu podatnik wykazuje podatek na podstawie raportu z kasy fiskalnej. Aby nie doszło do zdublowania VAT-u należnego, faktur do paragonu się wówczas nie księguje. Przykład 1. Przedsiębiorca, będący czynnym podatnikiem VAT, 15 listopada 2015 r. wykonał usługę na rzecz firmy XYZ i zafakturował ją, wystawiając fakturę o numerze 20/2015. Zapłatę otrzymał 1 grudnia: wartość netto: 500 zł, VAT 23%: 115 zł, wartość brutto: 615 zł. Jak wykazać fakturę w rejestrze sprzedaży VAT? Lp. Data Numer dokumentu Kontrahent Opis Stawka Wartość netto [PLN] Kwota VAT [PLN] 1. 15-11-2015 20/2015 Firma XYZ sprzedaż usługi 23% 500 115 Ważne! W rejestrze sprzedaży VAT czynny podatnik VAT poza samą sprzedażą wykazuje także transakcje zagraniczne, np. import usług oraz WNT, w których jako nabywca zobowiązany jest do naliczenia podatku. Raport z kasy fiskalnej w rejestrze sprzedaży VAT Dokonując sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, przedsiębiorca powinien pamiętać o obowiązku ujmowania jej na kasie fiskalnej. Przy czym należy pamiętać, że ustawodawca w zakresie tym przewidział szereg zwolnień (np. ze względu na limit, sprzedaż wysyłkowa itd.), o których więcej w artykule: Kasa fiskalna. Podmioty, które ze zwolnienia z kasy nie mogą skorzystać, są zobligowane do drukowania raportów dobowych oraz miesięcznych. To właśnie one stanowią podstawę zapisów w rejestrze sprzedaży VAT. Podatnik sam decyduje o tym, czy podstawę do zapisów będą stanowiły raporty dobowe (powinien je ujmować na koniec dnia) lub raporty miesięczne (powinien je ujmować na koniec miesiąca). Przykład 2. Przedsiębiorca, posiadający kasę fiskalną, na koniec dnia 25 października 2015 r. wydrukował raport dobowy: sprzedaż opodatkowana stawką 23%: wartość netto: 100 zł VAT: 23 zł wartość brutto: 123 zł sprzedaż opodatkowana stawką 8%: wartość netto: 69 zł VAT: 5,52 zł wartość brutto: 74,52 zł Ewidencji sprzedaży ujętej na kasie dokonuje na koniec każdego dnia. Jak wykazać raport dobowy z kasy fiskalnej w rejestrze sprzedaży VAT? Lp. Data Numer dokumentu Kontrahent Opis Stawka Wartość netto [PLN] Kwota VAT [PLN] 1. 25-10-2015 ŁRO 25/10/2015 - sprzedaż towarów 23% 100 23,00 2. 25-10-2015 ŁRO 25/10/2015 - sprzedaż towarów 8% 69 5,52 Ewidencja sprzedaży bezrachunkowej w rejestrze sprzedaży VAT Podmioty, które korzystają ze zwolnienia z kasy fiskalnej sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności oraz rolników ryczałtowych powinny ujmować w ewidencji sprzedaży bezrachunkowej. Na jej podstawie na koniec każdego dnia dokonuje się wykazania podatku należnego. Co ważne, ewidencja sprzedaży bezrachunkowej powinna mieć postać zbroszurowaną i zawierać: numer kolejny wpisu, datę uzyskania przychodu nieudokumentowanego fakturami/rachunkami, kwotę przychodu. Ponadto w przypadku czynnych podatników VAT ewidencja sprzedaży bezrachunkowej powinna dodatkowo wyróżniać poszczególne stawki podatku od towarów i usług, tak by możliwe było na jej podstawie właściwe wyliczenie podatku VAT. Skutki nieprowadzenia rejestrów VAT przez czynnych podatników VAT Konsekwencje nieprowadzenia rejestrów VAT zostały jasno określone w art. 60 Kodeksu karnego skarbowego: § 1. Kto wbrew obowiązkowi nie prowadzi księgi, podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych. § 2. Kto wbrew obowiązkowi nie przechowuje księgi w miejscu wykonywania działalności lub w miejscu wskazanym przez podatnika jako jego siedziba, przedstawicielstwo lub oddział, a jeżeli prowadzenie księgi zostało zlecone biuru rachunkowemu lub innemu uprawnionemu podmiotowi - w miejscu określonym w umowie z biurem rachunkowym lub w miejscu wskazanym przez kierownika jednostki, podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych. § 3. Karze określonej w § 2 podlega także ten podatnik lub płatnik, który nie zawiadamia w terminie właściwego organu o prowadzeniu księgi przez doradcę podatkowego, lub inny podmiot upoważniony do prowadzenia ksiąg w jego imieniu i na jego rzecz. § 4. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1-3 podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Co ważne, zgodnie z art. 53 § 21 kodeksu księgami są: księgi rachunkowe, podatkowa księga przychodów i rozchodów, ewidencja, rejestr (w tym rejestry VAT), inne podobne urządzenia ewidencyjne, do których prowadzenia zobowiązuje ustawa, a w szczególności zapisy kasy rejestrującej. Ewidencjonowanie sprzedaży przez podmioty zwolnione z VAT - ewidencja sprzedaży Podmioty zwolnione z VAT są zobowiązane do prowadzenia stosownej ewidencji sprzedaży. O obowiązku tym mówi art. 109 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z jego treścią powinna być to ewidencja za dany dzień (nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym). Przychody w tej ewidencji powinny być ujmowane na podstawie dowodów wewnętrznych, sporządzonych po każdym dniu sprzedaży lub ewidencji sprzedaży bezrachunkowej lub raportów z kasy fiskalnej. Co ważne, podmiot zwolniony z VAT nie ma obowiązku prowadzenia rejestrów VAT ani ewidencji sprzedaży w takim wymiarze, jak to robią czynni podatnicy. Jest zobligowany natomiast do prowadzenia ewidencji sprzedaży dla celów podatku dochodowego (np. w formie KPiR - zasady ogólne, podatek liniowy lub ewidencji przychodów - ryczałt). Skutki nieprowadzenia ewidencji sprzedaży przez podmioty zwolnione z VAT Art. 109 ust. 2 ustawy o VAT jasno określa konsekwencje nieprowadzenia ewidencji sprzedaży przez podmioty zwolnione z VAT. Zgodnie z jego treścią w przypadku stwierdzenia, że podatnik nie prowadzi ewidencji sprzedaży, albo gdy prowadzi ją w sposób nierzetelny, a na podstawie dokumentacji nie jest możliwe ustalenie wartości sprzedaży, naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej określi, w drodze oszacowania, wartość sprzedaży opodatkowanej i ustali od niej kwotę podatku należnego. Jeżeli nie można określić przedmiotu opodatkowania, kwotę podatku ustala się przy zastosowaniu stawki 23%.

Art. 41. Stawki podatku. Dz.U.2023.0.1570 t.j. - Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. 1. Stawka podatku wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83 zakres przedmiotowy stosowania stawki podatku 0 %, art. 119 podstawa opodatkowania usług turystyki ust. 7, art. 120 objaśnienie pojęć rozdziału ust. 2 i 3, art

Przedsiębiorcy prowadzący własną działalność gospodarczą mogą zostać zwolnieni płacenia podatku VAT. Zakładając firmę przedsiębiorca, ma możliwość wyboru czy będzie podatnikiem VAT czynnym, czy też skorzysta ze zwolnienia i podatek VAT nie będzie przez niego rozliczany. Istnieją jednak sytuacje, gdy zwolnienie z VAT nie jest możliwe dla wykonywanych przez podatnika czynności. Komu i w jakich sytuacjach przysługuje zwolnienie z podatku VAT? Ustawa o VAT przewiduje dwa rodzaje zwolnień z VAT – przedmiotowe oraz podmiotowe. Większość przedsiębiorców może korzystać z przynajmniej jednego z nich, choć istnieje także zakres działalności, który spod ulg będzie wyłączony. Co to jest VAT?VAT to tak zwany podatek od wartości dodanej. W Polsce mamy kilka stawek: podstawowa 23 proc., obniżone: 8 proc., 5 proc. i 0 proc. oraz stawka zwolniona. Na podatek ten zawsze patrzymy z perspektywy Urzędu Skarbowego – dlatego “VAT należny” należy się Urzędowi, nie nam. Jest to bardzo często mylona kwestia, ale warta zapamiętani. Dla uproszczenia VAT naliczony przedsiębiorca odzyskuje dla siebie. Podatek VAT można obliczyć, wykorzystując w tym celu wzór matematyczny: Podatek VAT = cena netto x stawka podatku VAT . Zwolnienia od podatku są wyjątkiem od ogólnych zasad opodatkowania. Celem zastosowania zwolnienia jest chęć ochrony konsumentów niebędących zarejestrowanymi podatnikami przed wzrostem cen, bądź też – w przypadku zwolnienia podmiotowego – wsparcie dla drobnych przedsiębiorców. Konsekwencją zwolnienia z podatku jest brak prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z transakcją zwolnioną, w związku z czym nie zawsze zwolnienie z podatku może być korzystne dla podatników. Zwolnienia z VAT można podzielić na dwa rodzaje: zwolnienia przedmiotowe i zwolnienia podmiotowe. Zwolnienie przedmiotowe z VATZwolnienia przedmiotowe w VAT mają głównie charakter obligatoryjny i nie można z nich zrezygnować. Natomiast nic nie stoi na przeszkodzie, aby podatnicy spełniający kryteria zwolnienia podmiotowego w VAT, byli podatnikami niekorzystającymi z tego zwolnienia. Zwolnienie przedmiotowe przysługuje ze względu na rodzaj czynności wykonywanych przez podatnika. W art. 43 ust. 1 ustawy o VAT znajduje się katalog czynności, które podlegają zwolnienu przedmiotowemu z VAT. W kręgu podmiotów zwolnionych z podatku VAT znaleźli się między innymi lekarze, pielęgniarki i psycholodzy. Do zwolnionych grup należą ● usługi medyczne, ● usługi finansowe, ● usługi edukacyjne. Podatnicy świadczący czynności zwolnione z podatku na mocy art. 43 ust. 1 Ustawy o VAT, w przeciwieństwie do tych, którzy świadczą usługi opodatkowane stawką 0 proc., nie mogą dokonać odliczenia podatku naliczonego zapłaconego podczas świadczenia tych usług. Podmiot, który jest zwolniony z podatku VAT, nie musi składać deklaracji rozliczających VAT (np. VAT-7K, czy VAT-7). Oznacza to, że podmiot zwolniony nie rozlicza podatku należnego z tytułu sprzedaży oraz nie może odliczać podatku naliczonego. Zwolnienie przedmiotowe z VAT a JPKZ art. 82 par. 1b ustawy o Ordynacji podatkowej, wynika, że osoby prawne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, które prowadzą księgi podatkowe przy użyciu programów komputerowych, są zobowiązane, bez wezwania organu podatkowego, do przekazywania za pomocą środków komunikacji elektronicznej informacji o prowadzonej ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT. Podatnicy korzystający ze zwolnienia podmiotowego ze względu na niski próg sprzedaży, jak i ci dokonujący wyłącznie sprzedaży zwolnionej, czyli korzystający ze zwolnienia przedmiotowego z VAT, nie są objęci obowiązkiem przesyłania plików JPK_VAT. Warto jednak pamiętać, że mogą zostać wezwani do dostarczenia innych struktur JPK. Podatnicy, którzy korzystają z podmiotowego zwolnienia z podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 109 ust. 1 ustawy o VAT, mają obowiązek prowadzenia tzw. uproszczonej ewidencji VAT. Nie trzeba jej przekazywać w formie Jednolitego Pliku podmiotoweZwolnienie podmiotowe dotyczy małych przedsiębiorców, których wartość sprzedaży jest mniejsza niż 200 000 zł w skali roku, licząc od 1 stycznia. Jeśli przedsiębiorca rozpoczyna działalność w trakcie roku, należy wyliczyć proporcjonalną kwotę limitu, do którego można być zwolnionym z VAT. Jeśli przedsiębiorca korzysta ze zwolnienia podmiotowego z VAT, konieczne jest prowadzenie ewidencji przychodów, tak aby zauważyć moment przekroczenia 200 000 zł przychodu i niezwłocznie zarejestrować się jako podatnik VAT. Zwolnienie z VAT traci moc od transakcji, która przekracza ten limit kwotowy. I od tej transakcji należy już odprowadzić VAT należny. Do tych 200 000 zł nie wliczamy podatku, wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, usług i produktów zwolnionych z VAT przedmiotowo (z kilkoma wyjątkami, np. usługi ubezpieczeniowe). Podstawa prawna: Ustawa z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (.j. z 2020 r. poz. 106); Ustawa z dnia 26 stycznia 2018 r. Prawo przedsiębiorców ( z 2019 r. poz. 1292); Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. o centralnej ewidencji i informacji o działalności gospodarczej i punkcie informacji dla przedsiębiorcy ( z 2019 r. poz. 1291).

W okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do końca roku, w którym suma wydatków wymienionych w art. 40 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz. U. poz. 2305 oraz z 2023 r. poz. 347 i 641) określonych na ten rok w ustawie budżetowej, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 lipca tego roku, oraz planie finansowym Funduszu Wsparcia Sił Zbrojnych przedłożonym zgodnie

Kwestię obowiązków związanych z prowadzeniem ewidencji VAT reguluje dział XI, rozdział 2 ustawy o VAT (art. 109-110). Zgodnie z tymi przepisami ewidencje są zobowiązani prowadzić podatnicy korzystający ze zwolnienia z VAT jak i czynni podatnicy podatku VAT. Zgodnie z art. 109 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy korzystający ze zwolnienia podmiotowego mają obowiązek prowadzić ewidencje sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym. Celem prowadzenia takiej ewidencji jest ustalenie momentu przekroczenia limitu zobowiązującego do rejestracji VAT. W przypadku kiedy mimo obowiązku podatnik zwolniony z VAT nie prowadzi wskazanej ewidencji lub prowadzi ją w sposób nierzetelny a na podstawie prowadzonej ewidencji nie można ustalić wartości sprzedaży, wówczas urząd skarbowy w drodze oszacowania ustala wartości sprzedaży opodatkowanej oraz kwotę podatku należnego. W przypadku, kiedy nie ma możliwości ustalenia co jest przedmiotem sprzedaży wówczas przy naliczeniu podatku zostanie zastosowana stawka podstawowa. W przypadku podatników zwolnionych przedmiotowo z VAT przepisy nie wskazują jednoznacznie na obowiązek prowadzenia przez nich ewidencji VAT. Z treści art. 109 ust. 3 należałby jednak wnioskować, iż podatnik wykonujący wyłącznie czynności zwolnione na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 ustawy o VAT nie ma obowiązku prowadzenia takiej ewidencji. Warto zwrócić uwagę na to, iż część usług zwolnionych na podstawie art. 43 ustawy o VAT (np. usługi ubezpieczeniowe), jeśli nie mają charakteru usług pomocniczych są wliczane do limitu zwolnienia podmiotowego z VAT. Podatnik, który świadczy jedynie tego typu usługi nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji VAT, o której mowa w art. 109 ust. 1 ustawy o VAT. W sytuacji kiedy taki podatnik zaczyna świadczyć usługi opodatkowane, wliczane do limitu musi być w stanie na podstawie prowadzonej ewidencji ustalić czy przekroczył limit uprawniający do zwolnienia z VAT. Przepisy nie wskazują jakie dokumenty ma posiadać aby to ustalić. Wystarczająca będzie to ewidencja prowadzona dla celów podatku dochodowego np. podatkowa księga przychodów i rozchodów. Najwięcej obowiązków w zakresie ewidencji dla podatku VAT mają podatnicy VAT czynni. Zgodnie z art. 109 ust 3 czynni podatnicy podatku VAT mają obowiązek prowadzenia ewidencji zawierającej dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji oraz informacji podsumowującej. Przepisy nie określają wzoru ewidencji VAT, wskazują natomiast na elementy jakie powinny się w niej znaleźć. Są nimi: dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego i korekty podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwoty podatku należnego oraz korekty podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do US lub zwrotowi a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji w tym nr NIP nabywcy. W związku z określonymi transakcjami jakich dokonuje podatnik, może być on zobowiązany do prowadzenia dodatkowych ewidencji. Ewidencjami tymi są: ewidencja prezentów o małej wartości (art. 7 ust. 4 pkt. 2a ustawy o VAT), ewidencja towarów otrzymanych do uszlachetniania (art. 109 ust. 9), ewidencja towarów wysłanych do uszlachetniania (art. 109 ust. 10), ewidencja przemieszczenia nieuznawanego za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (art. 109a), ewidencja nabycia towarów niestanowiącego WNT (art. 109 ust. 11), ewidencja towarów wprowadzanych do magazynu konsygnacyjnego (art. 12a ust. 1 pkt. 4), ewidencja towarów przemieszczanych do miejsca odpowiadającego magazynowi konsygnacyjnemu (art. 20a ust. 2 pkt. 2), ewidencja transakcji objętych procedurą szczególną rozliczania VAT dla usług elektroniczny, nadawczych i telekomunikacyjnych (art. 130d i 134), ewidencja VAT u podatników świadczących usługi przewozów okazjonalnych (art. 134c). W przypadku powyższych ewidencji ustawodawca wyraźnie wskazał, iż są one ewidencjami odrębnymi od ewidencji VAT o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT. W części przypadków w podstawowej ewidencji VAT mają pojawić się dodatkowe dane. Tak jest np. w przypadku procedury VAT marża dla biur podróży czy procedury VAT marża dla towarów używanych. W pierwszym z tych przypadków, zgodnie z art. 119 ust. 3a podatnicy „są obowiązani prowadzić ewidencje, o której o mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatków dla bezpośredniej korzyści turysty”. W drugim prowadzona ewidencja musi zawierać „w szczególności kwoty nabycia towarów niezbędne do określenia kwoty marży. Jeśli podatnik oprócz sprzedaży towarów używanych opodatkowanych w procedurze VAT marża stosuje również ogólne zasady opodatkowania wówczas ewidencja VAT powinna być prowadzona z uwzględnieniem podziału w zależności od sposobu opodatkowania. Dodatkowy zakres danych wymagany jest dla podmiotów prowadzących sprzedaż złota inwestycyjnego (art. 125 ustawy o VAT) czy podatników, dla których ma zastosowanie procedura uproszczona w ramach transakcji trójstronnych (art. 138 ustawy o VAT). Podstawowym błędem w zakresie prowadzenia ewidencji jest brak jej prowadzenia czy jej prowadzenie w sposób niezgodny z przepisami (np. bez uwzględnienia wszystkich danych wymaganych przepisami) czy w sposób nieodzwierciedlający stanu faktycznego. Polecamy: JPK_VAT 2018 – Instrukcja wdrożenia Polecamy: Biuletyn VAT Ewidencje VAT zgodnie z Kodeksem karnym i skarbowym są uważane za księgi. Czyny zabronione związane z obowiązkiem prowadzenia ksiąg regulują art. 60 i 61 Kodeksu karnego i skarbowego. Są nimi – nieprowadzenie ksiąg, mimo takiego obowiązku oraz ich prowadzenie w sposób nierzetelny (niezgodny ze stanem rzeczywistym) lub wadliwy. Podatnik, który, mimo obowiązku, nie prowadzi ewidencji lub prowadzi ją w sposób nierzetelny popełnia przestępstwo skarbowe i podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych a w przypadku mniejszej wagi karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Z kolei podatnik prowadzący ewidencje w sposób wadliwy (niezgodny z przepisami) podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Wartości obowiązujących w 2017 r. kar przedstawia poniższa tabela: Grzywny za przestępstwa skarbowe Grzywna minimalna 666,60 zł Grzywna maksymalna 19 198 080 zł Grzywny za wykroczenia skarbowe Grzywna minimalna 200 zł Grzywna maksymalna 40 000 zł Maksymalny mandat karny 4 000 zł Autor: Zespół Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE

Przeczytaj, jak wygląda odliczenie VAT przez nabywcę. Prawo do odliczenia podatku VAT. Z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary lub usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Unijna dyrektywa 2018/1910 dotycząca procedury call-off stock została wreszcie implementowana do polskiego porządku prawnego. Przepisy ustawy o VAT w tym zakresie weszły w życie z dniem 1 lipca 2020 r. Procedura call-off stock służy uproszczeniu rozliczeń związanych z przemieszczaniem towarów do magazynu położonego w innym państwie UE w celu ich późniejszej dostawy na rzecz nabywcy. Zastępuje ona dotychczas obowiązujące regulacje ustawy o VAT dotyczące magazynów konsygnacyjnych. Choć przepisy wspólnotowe odnoszące się do tej kwestii obowiązują już od początku roku, to ich wdrożenie w Polsce nastąpiło dopiero teraz na mocy ustawy zmieniającej z r. Przemieszczenie towarów do magazynu w innym kraju UE W świetle obowiązującego od lipca art. 13h ust. 2 ustawy o VAT przemieszczenie towarów w ramach procedury call-off stock z Polski do magazynu w innym państwie UE w celu ich późniejszej sprzedaży nie jest uznawane za WDT (tzw. nietransakcyjne WDT), jeśli: towary są wysyłane lub transportowane przez podatnika zarejestrowanego jako podatnik VAT UE lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz, z terytorium Polski na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, przemieszczenie jest dokonywane w celu dostawy na dalszym etapie, po wprowadzeniu towarów do magazynu, podatnikowi podatku od wartości dodanej uprawnionemu do nabycia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel na podstawie wcześniej zawartego porozumienia między tymi podatnikami, podatnik wysyłający lub transportujący towary nie ma siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, do którego przemieszcza towary; nabywca towarów jest zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski, a jego nazwa lub imię i nazwisko oraz nr VAT UE nadany mu przez to państwo członkowskie są znane dostawcy w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu; podatnik wysyłający lub transportujący towary zarejestruje przemieszczenie w ewidencji towarów zgodnej z art. 109 ust. 11c ustawy o VAT oraz poda nr VAT UE nabywcy w informacji podsumowującej, o której mowa w 100 ust. 1 pkt 5 ustawy. Korzyści dla podatnika wysyłającego towary do magazynu call-off w innym państwie UE W przypadku spełnienia ww. warunków podatnik wysyłający towary z Polski do magazynu położonego w innym państwie UE może uniknąć konieczności rejestracji dla celów podatku od wartości dodanej w celu rozliczenia tam nietransakcyjnego WNT oraz kolejno – dostawy krajowej dokonywanej na rzecz podmiotu pobierającego towary z tego magazynu. W ramach call-off stock dostawca rozlicza w takiej sytuacji jedynie WDT w Polsce. Dostawa jest zaś uznawana za wykonaną z chwilą przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na nabywcę, o ile przeniesienie to nastąpi w terminie 12 miesięcy od wprowadzenia towarów do magazynu call-off. Przemieszczenie towarów do magazynu w Polsce Analogicznie, przemieszczenie towarów z innego kraju UE do magazynu call-off stock położonego w RP w celu w celu ich dostawy na późniejszym etapie nie jest uznawane za WNT nietransakcyjne po spełnieniu określonych przesłanek. Na zasadzie lustrzanej warunkiem zastosowania tutaj procedury call-off stock jest uwzględnienie przez podatnika podatku od wartości dodanej faktu przemieszczenia towarów w specjalnej ewidencji zgodnej z art. 54a ust. 1 rozporządzenia 282/2011 oraz podanie w informacji odpowiadającej informacji podsumowującej NIP PL nabywcy (por. art. 13a ust. 2 ustawy o VAT). W tym przypadku ustawa o VAT wymaga jednak dodatkowo złożenia zawiadomienia o prowadzeniu magazynu call-off stock w Polsce. Zawiadomienie powinno być przesłane w formie elektronicznej przez podatnika lub podatnika podatku od wartości dodanej do właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie 14 dni od dnia pierwszego wprowadzenia towarów do magazynu w tej procedurze (art. 13f ustawy o VAT). Dostawy w okresie przejściowym W ustawie zmieniającej uregulowano również zasady zastosowania ww. preferencji do dostaw towarów zrealizowanych na warunkach właściwych dla procedury call-off w terminie od 1 stycznia do 30 czerwca 2020 r. (czyli przed wejściem w życie właściwych regulacji ustawy o VAT). Otóż, w przypadku wysyłki towarów z Polski do magazynu w innym państwie UE z zachowaniem warunków, o których mowa w art. 13h ust. 2 ustawy o VAT, uznaje się że doszło do przemieszczenia w ramach procedury call-off stock. Przy czym, dostawca zobligowany jest złożyć do 25 lipca 2020 r.: informację podsumowującą według nowego wzoru za styczeń, luty, marzec, kwiecień lub maj jeśli za te miesiące nie zostały złożone przez niego informacje podsumowujące na zasadach obowiązujących do końca czerwca Nowy wzór, o którym mowa wyżej, został określony w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia r. w sprawie informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach i przemieszczeniach towarów w procedurze magazynu typu call-off stock; korektę informacji podsumowującej za styczeń, luty, marzec, kwiecień lub maj w sytuacji gdy dostawca złożył za te okresy informacje podsumowujące korzystając z wcześniej obowiązującego formularza. Analogicznie, procedura call-off może mieć zastosowanie do przemieszczeń towarów z innego państwa UE do magazynu położonego w Polsce wykonanych w okresie od stycznia do końca czerwca 2020 r., o ile spełnione zostały warunki z art. 13a ust. 2 ustawy o VAT. W sytuacji gdy do takiego magazynu zostały wprowadzone towary i przed 1 lipca towary te nie zostały z niego wyprowadzone, podatnik lub podatnik podatku od wartości dodanej prowadzący magazyn powinien złożyć zawiadomienie, o którym mowa w art. 13f ustawy o VAT (jest na to 14 dni od wejścia w życie ustawy zmieniającej z 28 maja 2020 r.).

^{Sprawdź. W dodawanym z dniem 1 października 2020 r. art. 109 ust. 3e ustawy o VAT będzie określony obowiązek korygowania ewidencji VAT przesłanej w ramach nowego pliku JPK_VAT z deklaracją. Podatnik będzie miał taki obowiązek, gdy w przesłanej ewidencji VAT zostaną stwierdzone błędy lub dane niezgodne ze stanem faktycznym, jak} Odpowiedź: Od 1 stycznia 2017 r. na małych i średnich przedsiębiorcach (prowadzących księgi podatkowe przy użyciu programów komputerowych) ciążyć będzie jedynie obowiązek przekazywania w formacie JPK danych wynikających o prowadzonej ewidencji VAT. Obowiązek przekazywania innych danych w formacie JPK na żądanie organów podatkowych (w tym dotyczących wyciągów bankowych oraz magazynu) na małych i średnich przedsiębiorcach (prowadzących księgi podatkowe przy użyciu programów komputerowych) ciążyć będzie dopiero od 1 lipca 2018 r. Uzasadnienie: Z art. 193a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) – dalej wynika, że w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych przy użyciu programów komputerowych, organ podatkowy może żądać przekazania całości lub części tych ksiąg oraz dowodów księgowych za pomocą środków komunikacji elektronicznej lub na informatycznych nośnikach danych, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2 wskazując rodzaj ksiąg podatkowych oraz okres, którego dotyczą. Z kolei art. 193a § 2 stanowi, że struktura logiczna postaci elektronicznej ksiąg podatkowych oraz dowodów księgowych, z uwzględnieniem możliwości wytworzenia jej z programów informatycznych używanych powszechnie przez przedsiębiorców oraz automatycznej analizy danych, jest dostępna w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych. To właśnie dane w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2 stanowią Jednolity Plik Kontrolny. Wynikający z art. 193a obowiązek przekazywania danych w formacie JPK istnieje na żądanie organów podatkowych. Inaczej ma się rzecz z obowiązkiem przekazywania w formacie JPK danych wynikających o prowadzonej ewidencji VAT, który wynika z art. 82 § 1b W tym zakresie informacje w tym formacie muszą być przekazywane bez żądania, co miesiąc. Wskazane przepisy weszły w życie z dniem 1 lipca 2016 r. (zob. art. 31 pkt 2 ustawy z 10 września 2015 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1649 z późn. zm.) – dalej Od tego dnia obowiązek przekazywania danych w formacie Jednolitego Pliku Kontrolnego (zarówno obowiązek przekazywania danych na żądanie, jak i comiesięczny obowiązek przekazywania danych wynikających z ewidencji VAT) mają tylko: 1) podatnicy, płatnicy oraz inkasenci będący dużymi przedsiębiorcami w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 584 z późn. zm.) – dalej oraz 2) podmioty niebędące przedsiębiorcami w rozumieniu o cechach podobnych do dużych przedsiębiorców. Na pozostałych podmiotach, tj. na podatnikach, płatnikach oraz inkasentach będących mikroprzedsiębiorcami, małymi przedsiębiorcami oraz średnimi przedsiębiorcami, jak również – jak wynika z interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2016 r., – niebędących przedsiębiorcami podmiotów, których zatrudnienie oraz obrót lub suma aktywów nie przekraczają limitów przewidzianych dla mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców lub średnich przedsiębiorców, obowiązek przekazywania danych w formacie Jednolitego Pliku Kontrolnego na żądanie organów podatkowych istnieć będzie dopiero od 1 lipca 2018 r. (zob. art. 29 Natomiast comiesięczny obowiązek przekazywania danych wynikających z ewidencji VAT ciążyć będzie na: 1) mikroprzedsiębiorcach oraz – jak wynika z interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2016 r. ( – niebędących przedsiębiorcami podmiotach, których zatrudnienie oraz obrót lub suma aktywów nie przekraczają limitów przewidzianych dla mikroprzedsiębiorców – za miesiące, które przypadają od dnia 1 stycznia 2018 r. (zob. art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 13 maja 2016 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 846) – dalej z dnia 13 maja 2016 r.), 2) małych i średnich przedsiębiorcach oraz – jak wynika z interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2016 r. ( – niebędących przedsiębiorcami podmiotów, których zatrudnienie oraz obrót lub suma aktywów nie przekraczają limitów przewidzianych dla małych przedsiębiorców lub średnich przedsiębiorców - za miesiące, które przypadają od dnia 1 stycznia 2017 r. (zob. art. 6 ust. 2 pkt 1 z dnia 13 maja 2016 r.) 3) pozostałych podatnikach VAT – za miesiące, które przypadają od 1 lipca 2016 r. (zob. art. 6 ust. 1 z dnia 13 maja 2016 r.). Mając to na uwadze wyjaśnić pragnę, że od 1 stycznia 2017 r. na małych i średnich przedsiębiorcach (prowadzących księgi podatkowe przy użyciu programów komputerowych) ciążyć będzie jedynie obowiązek przekazywania w formacie JPK danych wynikających o prowadzonej ewidencji VAT. Obowiązek przekazywania innych danych w formacie JPK na żądanie organów podatkowych (w tym dotyczących wyciągów bankowych oraz magazynu) na małych i średnich przedsiębiorcach (prowadzących księgi podatkowe przy użyciu programów komputerowych) ciążyć będzie dopiero od 1 lipca 2018 r. Jednocześnie pragnę wyjaśnić, że z punktu widzenia obowiązku przekazywania danych w formacie JPK dodanie z dniem 1 stycznia 2018 r. art. 109 ust. 8a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.) – dalej oznacza, że od 1 stycznia 2018 r. czynni podatnicy VAT (tj. podatnicy prowadzący pełną ewidencję VAT) nie będą mieli zgodnej z prawem możliwości wyłączenia przekazywania w formacie JPK danych wynikających o prowadzonej ewidencji VAT poprzez prowadzenie tej ewidencji w formie papierowej. W konsekwencji od 1 stycznia 2018 r. obowiązek przekazywania w formacie JPK danych wynikających o prowadzonej ewidencji VAT ciążyć będzie na wszystkich podatnikach VAT czynnych. Tomasz Krywan, autor współpracuje z publikacją Vademecum Doradcy Podatkowego Odpowiedzi udzielono r. Ponadto należy zauważyć, iż zgodnie z art. 42 ust. 12a ustawy o VAT w przypadkach, o których mowa w ust. 12, otrzymanie dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, upoważnia podatnika do wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0% w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ww. ustawy, za okres rozliczeniowy, w którym Kwestię obowiązków związanych z prowadzeniem ewidencji VAT reguluje dział XI, rozdział 2 ustawy o VAT (art. 109-110). Zgodnie z tymi przepisami ewidencje są zobowiązani prowadzić podatnicy korzystający ze zwolnienia z VAT jak i czynni podatnicy podatku VAT. Zgodnie z art. 109 ust. 1 podatnicy korzystający ze zwolnienia podmiotowego mają obowiązek prowadzić ewidencje sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym. Celem prowadzenia takiej ewidencji jest ustalenie momentu przekroczenia limitu zobowiązującego do rejestracji VAT. Obowiązek prowadzenia ewidencji VAT W przypadku kiedy mimo obowiązku podatnik zwolniony z VAT nie prowadzi wskazanej ewidencji lub prowadzi ją w sposób nierzetelny a na podstawie prowadzonej ewidencji nie można ustalić wartości sprzedaży, wówczas urząd skarbowy w drodze oszacowania ustala wartości sprzedaży opodatkowanej oraz kwotę podatku należnego. W przypadku, kiedy nie ma możliwości ustalenia co jest przedmiotem sprzedaży wówczas przy naliczeniu podatku zostanie zastosowana stawka podstawowa. W przypadku podatników zwolnionych przedmiotowo z VAT przepisy nie wskazują jednoznacznie na obowiązek prowadzenia przez nich ewidencji VAT. Z treści art. 109 ust. 3 należałby jednak wnioskować, iż podatnik wykonujący wyłącznie czynności zwolnione na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 ustawy o VAT nie ma obowiązku prowadzenia takiej ewidencji. Warto zwrócić uwagę na to, iż część usług zwolnionych na podstawie art. 43 ustawy o VAT (np. usługi ubezpieczeniowe), jeśli nie mają charakteru usług pomocniczych są wliczane do limitu zwolnienia podmiotowego z VAT. Podatnik, który świadczy jedynie tego typu usługi nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji VAT, o której mowa w art. 109 ust. 1 ustawy o VAT. W sytuacji kiedy taki podatnik zaczyna świadczyć usługi opodatkowane, wliczane do limitu musi być w stanie na podstawie prowadzonej ewidencji ustalić czy przekroczył limit uprawniający do zwolnienia z VAT. Przepisy nie wskazują jakie dokumenty ma posiadać aby to ustalić. Wystarczająca będzie to ewidencja prowadzona dla celów podatku dochodowego np. podatkowa księga przychodów i rozchodów. Czynni podatnicy VAT Najwięcej obowiązków w zakresie ewidencji dla podatku VAT mają podatnicy VAT czynni. Zgodnie z art. 109 ust 3 czynni podatnicy podatku VAT mają obowiązek prowadzenia ewidencji zawierającej dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji oraz informacji podsumowującej. Przepisy nie określają wzoru ewidencji VAT, wskazują natomiast na elementy jakie powinny się w niej znaleźć. Są nimi: dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania wysokość podatku należnego korekty podatku należnego kwoty podatku naliczonego obniżające kwoty podatku należnego korekty podatku naliczonego kwoty podatku podlegającej wpłacie do US lub zwrotowi inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji w tym nr NIP nabywcy W związku z określonymi transakcjami jakich dokonuje podatnik, może być on zobowiązany do prowadzenia dodatkowych ewidencji. Ewidencjami tymi są: ewidencja prezentów o małej wartości (art. 7 ust. 4 pkt. 2a ustawy o VAT), ewidencja towarów otrzymanych do uszlachetniania (art. 109 ust. 9), ewidencja towarów wysłanych do uszlachetniania (art. 109 ust. 10), ewidencja przemieszczenia nieuznawanego za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (art. 109a), ewidencja nabycia towarów niestanowiącego WNT (art. 109 ust. 11), ewidencja towarów wprowadzanych do magazynu konsygnacyjnego (art. 12a ust. 1 pkt. 4), ewidencja towarów przemieszczanych do miejsca odpowiadającego magazynowi konsygnacyjnemu (art. 20a ust. 2 pkt. 2), ewidencja transakcji objętych procedurą szczególną rozliczania VAT dla usług elektroniczny, nadawczych i telekomunikacyjnych (art. 130d i 134), ewidencja VAT u podatników świadczących usługi przewozów okazjonalnych (art. 134c). W przypadku powyższych ewidencji ustawodawca wyraźnie wskazał, iż są one ewidencjami odrębnymi od ewidencji VAT o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT. W części przypadków w podstawowej ewidencji VAT mają pojawić się dodatkowe dane. Tak jest np. w przypadku procedury VAT marża dla biur podróży czy procedury VAT marża dla towarów używanych. W pierwszym z tych przypadków, zgodnie z art. 119 ust. 3a podatnicy „są obowiązani prowadzić ewidencje, o której o mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatków dla bezpośredniej korzyści turysty”. W drugim prowadzona ewidencja musi zawierać „w szczególności kwoty nabycia towarów niezbędne do określenia kwoty marży. Jeśli podatnik oprócz sprzedaży towarów używanych opodatkowanych w procedurze VAT marża stosuje również ogólne zasady opodatkowania wówczas ewidencja VAT powinna być prowadzona z uwzględnieniem podziału w zależności od sposobu opodatkowania. Dodatkowy zakres danych wymagany jest dla podmiotów prowadzących sprzedaż złota inwestycyjnego (art. 125 ustawy o VAT) czy podatników, dla których ma zastosowanie procedura uproszczona w ramach transakcji trójstronnych (art. 138 ustawy o VAT). Podstawowym błędem w zakresie prowadzenia ewidencji jest brak jej prowadzenia czy jej prowadzenie w sposób niezgodny z przepisami (np. bez uwzględnienia wszystkich danych wymaganych przepisami) czy w sposób nieodzwierciedlający stanu faktycznego. Ewidencje VAT zgodnie z Kodeksem karnym i skarbowym są uważane za księgi. Czyny zabronione związane z obowiązkiem prowadzenia ksiąg regulują art. 60 i 61 Kodeksu karnego i skarbowego. Są nimi – nieprowadzenie ksiąg, mimo takiego obowiązku oraz ich prowadzenie w sposób nierzetelny (niezgodny ze stanem rzeczywistym) lub wadliwy. Podatnik, który, mimo obowiązku, nie prowadzi ewidencji lub prowadzi ją w sposób nierzetelny popełnia przestępstwo skarbowe i podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych a w przypadku mniejszej wagi karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Z kolei podatnik prowadzący ewidencje w sposób wadliwy (niezgodny z przepisami) podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Wartości obowiązujących w 2017 r. kar Grzywny za przestępstwa skarbowe Grzywna minimalna 666,60 zł Grzywna maksymalna 19 198 080 zł Grzywny za wykroczenia skarbowe Grzywna minimalna 200 zł Grzywna maksymalna 40 000 zł Maksymalny mandat karny 4 000 zł UWAGAZachęcamy do komentowania naszych artykułów. Wyraź swoje zdanie i włącz się w dyskusje z innymi czytelnikami. Na indywidualne pytania (z zakresu podatków i księgowości) użytkowników odpowiadamy przez e-mail, czat lub telefon – skontaktuj się z nami. Dodając komentarz na blogu, przekazujesz nam swoje dane: imię i nazwisko, adres e-mail oraz treść komentarza. W systemie odnotowywany jest także adres IP, z wykorzystaniem którego dodałeś komentarz. Dane zostają zapisane w bazie systemu WordPress oraz Disqus. Twoje dane są przetwarzane na podstawie Twojej zgody, wynikającej z dodania komentarza. Dane są przetwarzane wyłącznie w celu opublikowania komentarza na blogu. Dane w bazie systemu WordPress są w niej przechowywane przez okres funkcjonowania bloga. Dane w systemie Disqus zapisują się na podstawie Twojej umowy zawartej z firmą Disqus. O szczegółach przetwarzania danych przez Disqus dowiesz się ze strony.

W ramach nowego pliku JPK_VAT będzie przesyłana ewidencja, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, a więc tzw. pełna ewidencja VAT. Obowiązek jej prowadzenia dotyczy wszystkich podatników, z wyjątkiem: 2) podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy o VAT (czyli

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT zwolnienie z podatku VAT przysługuje podatnikom, u których wartość sprzedaży opodatkowanej w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła 200 000 zł. Jeżeli natomiast podatnik rozpoczął wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu VAT w trakcie roku podatkowego i przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty 200 000 zł to on również może skorzystać z tego zwolnienia. Podkreślić należy, że ze zwolnienia podmiotowego z VAT nie mogą korzystać podmioty dokonujące sprzedaży wyrobów i usług wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, tj. dokonujący dostaw terenów budowlanych, nowych środków transportu, a także świadczący usługi prawnicze, jubilerskie. W celu określenia momentu przekroczenia limitu obrotów podatnik zobowiązany jest do prowadzenia uproszczonej ewidencji sprzedaży, o której mowa w art. 109 ust. 1 ustawy o VAT. Mianowicie podatnik zwolniony z VAT jest obowiązany do ewidencjonowania sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed rozpoczęciem sprzedaży w dniu następnym. Jeżeli z ewidencji tej wynika, że limit obrotów został przekroczony w danym dniu, to opodatkowaniu podlega cała kwota uzyskana w wyniku tej sprzedaży. Należy pamiętać, że podatnik, który utracił prawo do zwolnienia zobowiązany jest do dokonania, rejestracji dla potrzeb podatku VAT we właściwym urzędzie skarbowym. Jak stanowi art. 96 ust. 5 ustawy o VAT, podatnik, który stracił prawo do zwolnienia z VAT, zobowiązany jest do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R, a w przypadku, gdy jest zarejestrowany jako podatnik zwolniony z VAT – musi dokonać aktualizacji tego zgłoszenia. Zgłoszenie rejestracyjne lub jego aktualizacja powinno być złożone przed dniem, w którym nastąpiła utrata prawa do zwolnienia z VAT. Przykład Pani Anna prowadzi działalność gospodarczą od 2020 roku. Do tej pory korzystała z tzw. zwolnienia podmiotowego z VAT, które przysługiwało jej z uwagi na to, że nie osiągała wartości sprzedaży, której przekroczenie obligowałoby ją do zarejestrowania się jako podatnik VAT. Do października 2021 roku uzyskała sprzedaż na poziomie 179 500 zł. 15 listopada 2021 roku dokonała sprzedaży na kwotę 50 000 zł. Czy transakcja z 15 listopada 2021 r. podlega opodatkowaniu w całości czy proporcjonalnie, tj, 20 500 zł nie podlega opodatkowaniu, a 29 500 zł tak? Odpowiedź: Opodatkowaniu będzie podlegała wartość całej transakcji z dnia 15 listopada. Dodatkowo przedsiębiorca przed wykonaniem tej usługi powinien zarejestrować się jako podatnik VAT. POWIĄZANE WPISY: .